Oei, je voelt een steek in je zij. De gedachten beginnen: ‘Zal wel niks zijn, toch? Even rustig wachten tot het wegtrekt.’ Een halfuur later dezelfde steek. ‘Zou er dan iets aan de hand zijn? Welnee, zoveel mensen hebben last van steken. Niet aanstellen, probeer je te focussen.’ De steek is momenteel meer aanwezig in je gedachten dan daadwerkelijk in je zij. ‘Wat betekent zo’n steek nu precies? Is het mijn lichaam die me probeert te vertellen dat er iets goed mis is? Nierfalen, leverschade, kanker?!’ De paniek is begonnen en wordt alleen nog maar erger.

We willen niet wachten op een diagnose

Welkom in het hoofd van iemand met hypochondrie. Hypochondrie is de psychische aandoening waar men ontzettend bang is (ongeneeslijk) ziek te zijn. Het is niet raar om hier last van te hebben. Onze lichamen zijn ontzettend complex, en we weten er zelf vaak weinig over. Het is dus lastig om bepaalde pijntjes en klachten te kunnen duiden. Het gevoel moet immers ergens vandaan komen. Sommigen gaan dan direct uit van het ergste.

Maar één ding heb je dan wel als je van het ergste uitgaat, namelijk een diagnose. Een zelfdiagnose, wel te verstaan. Nu weten we allemaal wel dat zo’n diagnose minder gewicht heeft dan die van een dokter. Maar we hebben geen tijd om naar de dokter te gaan, met hun overvolle wachtkamers en wachttijden. We willen een diagnose. Nu.

Van hypochondrie naar cyberchondrie

Tegenwoordig kunnen we deze wanhoop ook op het internet richten. Dokter Google is maar één klik verwijderd, zonder wachtkamer, laat staan wachttijd. Net zoals je tegen je huisarts de klachten zou vertellen, kun je dit ook in de Google-zoekbalk typen. En voilà, jouw diagnose. Of, beter gezegd, diagnoses. Je krijgt een hele lijst van mogelijke klachten, gelinkt aan jouw symptoom. Veel hiervan zijn onschuldig, maar ergens onderaan dat lijstje hangt dan toch die enge ziekte. En dat is vanaf nu het enige waar je je nog op kunt focussen.

Je hypochondrie is zojuist doorgeslagen in cyberchondrie. Je kunt net zo lang tegen Dokter Google praten over je pijntjes totdat de zoekmachine inderdaad moet bevestigen dat je ergste nachtmerrie de waarheid is. Maar let op! Vaak is dit pas na een heel aantal minder serieuze diagnoses. En hier komt het verschil tussen Dokter Google en je huisarts naar voren: jouw huisarts laat zich niet door jouw wanhoop van de wijs brengen. Als jouw huisarts bevestigt dat het slechts een kleine ontsteking is, dan gooit hij niet zomaar de twijfel in de lucht ‘maar misschien ga je er wel aan dood’.

Liever veel diagnoses, of toch liever betrouwbare diagnoses?

Daarnaast nog een belangrijke reden om de huisarts te zien, in plaats met klamme handjes al jouw angsten op het internet los te laten: de huisarts kan je daadwerkelijk als persoon onder de loep nemen, en weet waar hij op moet letten. Vaak kan een simpele blik of test van een deskundige voor een betrouwbare diagnose zorgen. Dat klinkt toch een stuk geloofwaardiger dan de lange lijst met mogelijke diagnoses die Dokter Google je serveert?